* tekening van Marjan van Zeyl, website: www.marjanvanzeyl.nl
"Als ’t zonlicht gaat verdwijnen,
Ga dan, mijn lampje, schijnen
Mijn licht doordring de donk’re nacht,
O lampje schijn en houd de wacht ‘’
Sint Maarten is het eerste feest van de grote adventstijd. Het is ook het eerste feest dat in het teken staat van het licht, maar ook van elkaar zien en delen. De natuur toont zich op zijn aller ruwst, de mens trekt naar binnen in de warme onthulling van het huis en ontsteekt er het vuur en de lichten.
De legende van Sint Maarten
11 November is de naamdag van Sint Maarten. Op een koude winternacht reed Maarten, een jonge Romeinse officier, naar de poort van de stad Amiens. Bij de poort zat een bedelaar, naakt en bekommerd, die zijn hand uitstrekte: “Niemand heeft mij vandaag iets gegeven, heb meelij.” Toen greep Maarten resoluut zijn zwaard, trok met een ruk de warme rode mantel van zijn schouder en sneed deze in tweeën. Hij sprong van zijn paard en legde zorgvuldig de ene helft om de magere schouders van de man; de andere helft sloeg hij zelf om. In de nacht die hierop volgde had Maarten een zonderlinge droom. Hij zag Christus voor zich en deze droeg de halve mantel, die hij aan de bedelaar had gegeven. En helder klonk de stem: “Ziehier, Maarten, nog niet eens gedoopt, heeft mij met zijn mantel gekleed.” Hierop besluit Maarten zich te laten dopen, verlaat het leger en wijdt zijn verdere leven aan het geloof.
De symboliek
Sint Maarten is het symbool van ons betere IK. Wij kunnen iets van onszelf schenken aan een ander door ons paard in te houden en te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft. Maarten geeft een deel van de mantel weg, de andere helft bewaart hij voor zichzelf. Wij kunnen alleen goed voor anderen zorgen, als we goed voor onszelf zorgen. De legende van Sint Maarten speelt zich af bij de poort, het symbool van de opening naar iets nieuws. Sint Maarten trekt van buiten naar binnen de stadsmuren. Dit proces van buiten naar binnen trekken beleven we in deze tijd in de natuur en in onszelf.
Hoe vieren we dit feest?
Het laatste wat geoogst is, zijn knollen. Zij komen uit de donkere aarde, wij hollen ze uit en ontsteken daarin ons eerste licht. Met dit lichtje trekken we moedig met kinderen en ouders door weer en wind naar buiten. We zingen liedjes en zorgen dat ons lichtje blijft branden tijdens de wandeling, hoe moeilijk dat soms ook is. Misschien ontmoeten we daar in de duisternis nog een rijke man of een gul appelvrouwtje, die ons zien lopen en ons willen bijstaan. Daarna trekken we van buiten naar binnen, waar het warm is, zitten knus bij elkaar rond de lichtjes en genieten van een kopje warme pompoensoep en chocolademelk. Als voorbereiding op het feest beginnen we met het zingen van de Sint Maarten liedjes. In de weken vooraf zullen we glazen potjes beplakken, een pompoen uithollen en versieren en pompoensoep maken.
Ook een lampion maken van een pompoen of biet?
