Sint Nicolaas, de brenger van geschenken, staat onder andere symbool voor (leren) geven en ontvangen. Hij laat ons zien hoe mooi het is om te geven. In die zin is hij een opvolger van Sint-Maarten.

Hoe goed kunnen wij ontvangen? Dat lijkt nog een grote oefening voor ons mensen in deze tijd.

Sinterklaas houdt ons een spiegel voor, één van zijn attributen is immers het grote boek waarin hij bijhoud hoe een ieder zich heeft gedragen. Sinterklaas gaat ook over de ander werkelijk zien en dat kunnen teruggeven in een gedicht zodat de ander daar wat aan heeft en zich gezien voelt. Het licht (bewustzijn) wordt op het donker (on-bewustzijn) geschenen door een ander. Dit is een kans voor ontwikkeling aan degene die mag ontvangen (als het werkelijk ontvangen wordt).

Een zakje met zout

Daarbij komt dat het Sinterklaasfeest altijd valt in de eerste of tweede week van de advent-periode, de tijd van verwachting (Latijn: advenit = het komt eraan). En dat waarnaar vol verwachting wordt uitgekeken is in essentie niet dat heerlijke avondje maar de komst van het Christuskind, de geboorte van het (innerlijke) licht. Wil men hem waardig ontvangen dan is het zaak dat de ziel eerst gereinigd en gelouterd wordt. Vandaar dat men op de afbeelding van de goede Sint in zijn hand weleens een zakje zout aantreft. Zout heeft een reinigende werking.

Het voorlaatste feest, Sint Maarten op 11 november, gaf al een aanzet: Aan de ene kant is het doorlichten van het innerlijk - symbolisch uitgedrukt in het ontsteken van het licht in een uitgeholde knol uit de aarde. Aan de andere kant is het het gebaar van Sint Maarten zelf: het wegschenken van een deel van hemzelf dat meest waardevol is - symbolisch delen van de mantel met de bedelaar die warmte en omhulling behoeft.

Het Sinterklaasfeest wordt gevierd in die winterse dagen waar het uiterlijke licht afneemt en een innerlijk licht naar de omgeving moet uitstralen.